Świadczenia niepieniężne

Praca socjalna

Praca socjalna jest działalnością zawodową mającą na celu pomoc osobom i rodzinom
we wzmacnianiu lub odzyskiwaniu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie poprzez pełnienie odpowiednich ról społecznych oraz tworzenie warunków sprzyjających temu celowi. Praca socjalna świadczona jest bez względu na wysokość dochodu osoby lub rodziny. Praca socjalna obejmuje w szczególności:

• udzielanie informacji, wskazówek i pomocy w zakresie rozwiązywania spraw życiowych
• poradnictwo dotyczące udzielania pomocy przez właściwe instytucje państwowe, samorządowe i organizacje pozarządowe
• pobudzanie społecznej aktywności i inspirowanie do działań samopomocowych
  w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób, rodzin, środowisk społecznych.

     Posiłek

Osoba lub rodzina ma prawo do posiłku, jeżeli jest tego pozbawiona. Pomoc taka może być udzielona w postaci jednego gorącego posiłku dziennie i przysługuje osobie, która własnym staraniem nie może go sobie zapewnić. Posiłki przyznawane są również dzieciom i młodzieży w okresie nauki w szkole. Pomoc w formie posiłków może być udzielona w ramach programu „Posiłek w szkole i w domu” lub poza programem - ze środków własnych gminy.

W ramach programu „Posiłek w szkole i w domu ” realizowane są działania dotyczące zapewnienia pomocy w zakresie dożywiania:

• dzieciom do 7 roku życia,
• uczniom do czasu ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej,
• osobom i rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, a w szczególności osobom samotnym, w podeszłym wieku, chorym lub niepełnosprawnym.

Świadczenia te realizowane są w formie:

• posiłku,
• świadczenia pieniężnego na zakup posiłku lub żywności,
• świadczenia rzeczowego w postaci produktów żywnościowych.

Pomoc ta może być przyznana nieodpłatnie osobom i rodzinom, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 150 % kryterium dochodowego o którym mowa w art. 8 ustawy o pomocy społecznej.

Bezdomność

 

Zgodnie z art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r., za osobę bezdomną uważa się „osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów mieszkaniowym zasobie gminnym i niezameldowaną na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania”. W świetle obowiązujących przepisów do udzielenia pomocy osobie bezdomnej zobowiązana jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały.